Ο«δρόμος της ποιότητας» είναι το στοίχημα του πρωθυπουργού μας. Το τονίζει σε κάθε δημόσια ομιλία του, όπως και τις προάλλες στην Ερμούπολη: «Να δημιουργήσουμε την Ελλάδα της ποιότητας, της αξίας. Αυτό σημαίνει να επενδύσετε στα εξαιρετικά προϊόντα σας. Τα λουκούμια της Σύρου, η φάβα της Σαντορίνης, το κρασί της Πάρου και της Σαντορίνης, η γαστρονομία της Σίφνου. Να αναδειχθεί παράλληλα η πλούσια κληρονομιά, οι μεγάλοι μουσικοί του νησιώτικου και του ρεμπέτικου, η μοναδική αρχιτεκτονική της Ερμούπολης».
Επί της αρχής, ο πρωθυπουργός έχει δίκιο. Αλλά ο «ανάλαφρος» τρόπος, από απόψεως ύφους, με τον οποίο θέτει το ζήτημα της ποιότητας, μου προκαλεί ορισμένα ερωτήματα: Μήπως τα παραδείγματα που χρησιμοποιεί είναι λίγο χθαμαλά και μίζερα; Μήπως λουκούμια, φάβα, ντοματοκεφτέδες και άλλα παρεμφερή δεν φθάνουν από μόνα τους να αναστρέψουν την παρακμή; Μήπως η αναφορά θα είχε νόημα, εφόσον η παραγωγή και η διάθεση των τοπικών εδεσμάτων μπορούσαν να ενταχθούν σε ευρύτερες ρεαλιστικές πολιτικές για τον τουρισμό και τη γεωργία; (Τους μόνους, μαζί με τη ναυτιλία, πλουτοπαραγωγικούς τομείς της χώρας.) Μήπως, δηλαδή, μέσα στο πλαίσιο μιας αδύναμης και, εν πολλοίς, απρόθυμης κυβέρνησης για καινοτομίες και μεταρρυθμίσεις, χωρίς την παραμικρή ένδειξη τόλμης ή πρωτοτυπίας, το θέαμα ενός πρωθυπουργού που κηρύττει, λ. χ., το Ευαγγέλιο της φάβας στη Σαντορίνη ή του κουμ-κουάτ στην Κέρκυρα είναι λίγο κωμικό και συνάμα αποκαρδιωτικό; Μήπως μεταδίδει κάτι το pathetically hopeless; (Το θέτω με τον καλύτερα αντιληπτό τρόπο από τις διάνοιες του εγχωρίου Κάμελοτ...). Οπως, λ. χ., όταν ο αθώος τηλεθεατής πετυχαίνει στην τηλεόραση κοτζάμ Πωλ Τζερούλανος να δίνει συνέντευξη στο CNN και τον ακούει να πλασάρει ως σπουδαία μεταρρύθμιση την καθιέρωση της... ηλεκτρονικής συνταγογράφησης;
Δεν αντιλέγω καθόλου ως προς τη σημασία της αισιοδοξίας και του αγωνιστικού πνεύματος, αν θέλουμε να υπερβούμε την κρίση. Ευχής έργο θα ήταν αν μπορούσαμε έστω και να φαντασθούμε ότι ονειρευόμαστε την αισιοδοξία να εκδηλώνεται κάπως! Για να συμβεί όμως, φοβάμαι ότι χρειάζεται κάτι σημαντικότερο από έναν σιφνέικο ντοματοκεφτέ για να την εμπνεύσει. (Μολονότι, ελάχιστοι θα αμφισβητούσαν την καταλληλότητά του ως συμβόλου της κωμικοτραγικής μοίρας μας.) Χρειάζεται, πρωτίστως, κυβέρνηση αντάξια των περιστάσεων - με ντοματοκεφτέδες ή χωρίς...
Η αταραξία του ελληνικού πνεύματοςΑυτό που συνέβη χθες στη Βουλή είναι από εκείνα που είτε περνούν απαρατήρητα από τους πολλούς είτε θεωρούνται σχεδόν φυσιολογικά. Για εμάς όμως, τους κάπως εξοικειωμένους με τα μυστήρια του Ελληνισμού, τέτοια περιστατικά είναι αυτά που μας κάνουν να στεκόμαστε και να θαυμάζουμε την ακλόνητη αταραξία του ελληνικού πνεύματος, που δεν μπορεί παρά να πηγάζει από τη βαθύτερη γνώση του πεπρωμένου μας.
Χθες, λοιπόν, είχε ορισθεί για τις 9.30 το πρωί η κοινή συνεδρίαση τριών κοινοβουλευτικών επιτροπών, με τη συμμετοχή των μελών της επιτροπής που έχει συστήσει το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για τη διερεύνηση των αιτίων της κρίσης. Είναι αλήθεια ότι, λόγω του διακοσμητικού χαρακτήρα του Ευρωκοινοβουλίου, οι πολιτικοί που το στελεχώνουν δεν είναι της πρώτης διαλογής. Δεν παύουν, ωστόσο, να είναι ξένοι και μάλιστα φιλοξενούμενοι εδώ και, συνεπώς, επιβάλλεται οι δικοί μας να είναι, με τη συμπεριφορά τους, απολύτως τυπικοί απέναντί τους. Αν όχι για οτιδήποτε άλλο, επειδή το υπαγορεύει η στοιχειωδώς νοούμενη εθνική υπερηφάνεια.
Από τους περίπου 120 Ελληνες βουλευτές, που όφειλαν να βρίσκονται εκεί πριν από την ώρα έναρξης, ένας έφθασε στις 9.25 π. μ. Ηταν ο Μάκης Βορίδης, ο οποίος βρήκε μια θαυμάσια ατμόσφαιρα στην αίθουσα. Ολοι οι ξένοι ήσαν εκεί και περίμεναν, ενώ ο ίδιος ήταν ο μοναδικός Ελληνας που είχε φθάσει στην ώρα του. Στις 9.35 π. μ. κατέφθασε (ολοστόλιστη φρεγάτα...) και η πρόεδρος της επιτροπής, η κυρία Ροδούλα Ζήση. Η κοινή συνεδρίαση ξεκίνησε δέκα λεπτά αργότερα, στις 9.45, ενώ είναι ζήτημα αν ο αριθμός των παρισταμένων Ελλήνων βουλευτών ξεπερνούσε τους επτά ή οκτώ. Βέβαια, κατά την πορεία των εργασιών, συνέχισαν να καταφθάνουν και άλλοι δικοί μας. Το μόνο παρήγορο ήταν ότι η αδιαφορία του πολιτικού κόσμου για τα ζητήματα που μας έφεραν στο χείλος της αβύσσου δεν έγινε αντιληπτή από τους ξένους ευρωβουλευτές. Διότι όλοι τους, άνδρες και γυναίκες, είχαν μαγευτεί από την παρουσία της κυρίας Ζήση και δεν είχαν μάτια για τίποτε άλλο...
Eνα «κουλό» από τον κ. ΚουλίαΟ Κύπριος αδελφός μας Ζαχαρίας Κουλίας, βουλευτής του ΔΗΚΟ, «αποκάλυψε» στη Βουλή της μεγαλονήσου ότι το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου τον Ιούλιο του 1974 αποφασίστηκε σε μυστική σύσκεψη υπό τον αείμνηστο Χρήστο Λαμπράκη, στο σπίτι του στον Πόρο, με τη συμμετοχή των Δ. Ιωαννίδη και Ν. Σαμψών. Ας μου επιτραπεί να το θεωρώ εντελώς «κουλό», δηλαδή αβάσιμο ως ισχυρισμό, διότι στην υποτιθέμενη σύσκεψη δεν μετείχε ο Κίσινγκερ! Κάθε στοιχειωδώς κατηρτισμένος Ελληνόψυχος γνωρίζει τη βασική και απαρέγκλιτη αρχή της ιστορικής έρευνας, ότι ουδεμία συνωμοσία εις βάρος του Ελληνισμού δεν μπορεί να έχει υπόσταση εφόσον δεν μετέχει σε αυτήν ο Κίσινγκερ...
ΕΚ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ